Świadczenia z ZFŚS od kilku pracodawców

Przyznajemy pracownikom różne pozapłacowe świadczenia finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Jeden z nich zatrudniony na 3/4 etatu otrzymał w 2014 r. takie świadczenie w wysokości nieprzekraczającej 380 zł. Nieoficjalnie posiadamy informację, że podobne świadczenia uzyskał on w tym samym okresie od drugiego pracodawcy, a ich łączna wartość przekroczyła roczny limit objęty zwolnieniem od podatku. Czy w tej sytuacji w PIT-11 za 2014 r. powinniśmy mu wykazać wartość świadczenia z ZFŚS, od którego nie potrąciliśmy zaliczki na podatek?

W podatku dochodowym poszczególni płatnicy będący pracodawcami tej samej osoby "dysponują" wspólnym limitem zwolnienia podatkowego w stosunku do dokonywanych przez siebie świadczeń finansowanych z ZFŚS, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.). Świadczenia te, niezależnie od ilości podmiotów je przyznających, są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych łącznie do wysokości 380 zł w roku podatkowym.

Ustawa o pdof nie zawiera jednak uregulowań zobowiązujących pracodawców do wymiany między sobą informacji o wysokości tego typu świadczeń przyznanych ich wspólnemu pracownikowi. Nie zobowiązuje ona również pracowników do informowania podmiotu przyznającego określone świadczenie, w jakiej wartości przekazał je inny podmiot. W efekcie należy przyjąć, że dany pracodawca zobligowany jest do poboru zaliczek jedynie od dokonanych przez siebie świadczeń i to wyłącznie, gdy ich wartość przekroczy limit 380 zł. Wtedy nadwyżkę ponad tę kwotę powinien on zakwalifikować i doliczyć do pozostałych przychodów uzyskanych przez pracownika ze stosunku pracy oraz od ich łącznej kwoty wyliczyć zaliczkę na podatek dochodowy.

Wobec powyższego możliwa jest sytuacja, w której pracownik zatrudniony w dwóch firmach otrzymał w danym roku z ZFŚS od każdego z pracodawców świadczenia wolne od podatku (np. od jednego o wartości 310 zł, a od drugiego o wartości 287 zł), jednak ich suma jest na tyle duża, że przekracza ustawowo określony limit kwotowy. Wówczas nadwyżka ponad kwotę 380 zł podlega opodatkowaniu. Jednak informacje roczne sporządzane przez poszczególne zakłady pracy (PIT-11) w takim przypadku nie będą odzwierciedlać rzeczywistej wysokości przychodów podlegających opodatkowaniu. Gdy bowiem wartość omawianych świadczeń nie przekracza w danym roku limitu zwolnienia u każdego z nich, płatnicy ci nie ujmą ich w wystawianych przez siebie informacjach PIT-11. Wówczas to na pracowniku ciąży obowiązek samodzielnego ustalenia wartości świadczenia podlegającego opodatkowaniu i wykazania go w zeznaniu rocznym.

Z tego względu, pomimo braku ustawowego obowiązku w tym zakresie, moim zdaniem warto, aby zakłady pracy przekazywały pracownikom informacje o wysokości świadczeń z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof otrzymanych w danym roku z zaznaczeniem, w jaki sposób powinni je opodatkować, jeśli uzyskali je jeszcze z innych źródeł. Z pewnością ułatwi to im rzetelne rozliczenie się z fiskusem.