Świadczenia za urlop wypłacane przez pracodawcę zatrudniającego ponad 20 pracowników

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 sierpnia 2016 r., nr IPPB6/4510-404/16-3/AG)

"(...) Obecnie Wnioskodawca zatrudnia około 600 pracowników. W Spółce nie został utworzony zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (dalej: "Fundusz") w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (...). Jednocześnie, Spółka wypłaca świadczenia urlopowe pracownikom pod warunkiem wykorzystania w danym roku kalendarzowym urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Spółka odprowadza od wypłacanych świadczeń zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, analogicznie jak od pozostałych składników wynagrodzenia.

(...) Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Spółka zwraca się z pytaniem, czy ma prawo uznawać za koszty uzyskania przychodów wydatki związane z wypłatą świadczeń urlopowych?

(...) Przepis art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Z powyższego wynika, że wypłacone świadczenia urlopowe są kosztem wyłącznie wtedy, gdy możliwość wypłaty takich świadczeń przewiduje ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (...).

Stosownie do art. 3 ust. 1 przytoczonej ustawy, pracodawca, inny niż pracodawca prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych, zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty powinien utworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy, pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, z zastrzeżeniem ust. 2, mogą tworzyć Fundusz do wysokości i na zasadach określonych w art. 5 lub mogą wypłacać świadczenie urlopowe, o którym mowa w ust. 4-6. Ustawowy obowiązek tworzenia funduszu może być uchylony (art. 4 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) postanowieniem układu zbiorowego pracy, a u pracodawcy którego pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowieniem regulaminu wynagradzania uzgodnionym z zakładowymi organizacjami związkowymi lub z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.

(...) W związku z powyższym, pracodawca, który zatrudnia w dniu 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, ma jedynie prawo wyboru pomiędzy tworzeniem lub rezygnacją z tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Powołana wyżej ustawa nie przewiduje możliwości zamiany - przez takiego pracodawcę - tworzenia funduszu na wypłatę świadczeń urlopowych. Taką możliwość mają jedynie pracodawcy zatrudniający mniej niż 20 pracowników, co wynika wprost z cyt. wyżej art. 3 ust. 3 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

(...) Mając na uwadze powyższe przepisy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wskazać należy, że świadczenia dokonywane na rzecz pracowników przez pracodawców zatrudniających ponad 20 pracowników, którzy zrezygnowali z utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie są uznawane za świadczenia urlopowe w rozumieniu art. 3 ust. 4-6 ww. ustawy. Zatem w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż wypłacane przez Wnioskodawcę świadczenia, mimo nazwania ich "świadczeniami urlopowymi", nie mogą być utożsamiane ze świadczeniem urlopowym, o którym mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (zbieżne jest tylko nazewnictwo).

W konsekwencji powyższego, w przypadku, gdy w Spółce nie został utworzony zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, wypłacane świadczenia urlopowe mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (podkreśl. red.). (...)"